هدف: هدف این تحقیق، دستیابی به الگویی برای سازمان متعالی با توجه به تعالیم ارزشمند نهج‌البلاغه بوده است. روش : روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، پیمایشی- تحلیلی و مبتنی بر الگوی معادلات ساختاری است. ابتدا به استخراج ابعاد و عوامل متناسب با سازمان متعالی از نهج‌البلاغه اقدام و با استفاده از فن دلفی به نظرخواهی خبرگان گذاشته شد. پس از طراحی پرسشنامه، نمونه‌ای 154 نفره از جامعۀ آماری انتخاب و به جمع‌آوری اطلاعات اقدام شد. یافته‌ها: مقدار شاخص KMO (0.911) نشان‌دهندۀ کافی بودن تعداد نمونه برای تحلیل عاملی است. مقدار آلفای کرونباخ برابر 0.957 و پرسشنامه از پایایی قابل قبول برخوردار است. برای دستیابی به الگو، الگوی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر با نرم‌افزار لیزرل 8.50 مورد استفاده قرار گرفت. خروجی‌های نرم‌افزار نشان می‌دهند شاخصها در اندازه‌گیری متغیّرهای پنهان مؤثرند و تمامی فرضیه‌های تحقیق مورد تأیید واقع شده است.نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های الگو، تأثیر شاخصها در اندازه‌گیری متغیّرهای پنهان و تأیید فرضیه‌ها، می‌توان گفت الگو مورد تأیید واقع شده و بین ارتباط با خدا، ارتباط با دیگران و ارتباط با خود و سازمان متعالی با توجه به شاخصهای برگرفته شده از نهج‌البلاغه، ارتباط مستقیم، مثبت و معناداری برقرار است.
موسوی, محمد, امیرخانی, امیرحسین, قوامی, آیت الله سید صمصام الدین, عربشاهی کریزی, احمد. (1391). طراحی و تبیین الگوی سازمانی متعالی براساس نهج‌البلاغه (مطالعة موردی: موسسات آموزش عالی شهر مشهد). مدیریت در دانشگاه اسلامی, 1(4), 597-618.
MLA
محمد موسوی; امیرحسین امیرخانی; آیت الله سید صمصام الدین قوامی; احمد عربشاهی کریزی. "طراحی و تبیین الگوی سازمانی متعالی براساس نهج‌البلاغه (مطالعة موردی: موسسات آموزش عالی شهر مشهد)". مدیریت در دانشگاه اسلامی, 1, 4, 1391, 597-618.
HARVARD
موسوی, محمد, امیرخانی, امیرحسین, قوامی, آیت الله سید صمصام الدین, عربشاهی کریزی, احمد. (1391). 'طراحی و تبیین الگوی سازمانی متعالی براساس نهج‌البلاغه (مطالعة موردی: موسسات آموزش عالی شهر مشهد)', مدیریت در دانشگاه اسلامی, 1(4), pp. 597-618.
VANCOUVER
موسوی, محمد, امیرخانی, امیرحسین, قوامی, آیت الله سید صمصام الدین, عربشاهی کریزی, احمد. طراحی و تبیین الگوی سازمانی متعالی براساس نهج‌البلاغه (مطالعة موردی: موسسات آموزش عالی شهر مشهد). مدیریت در دانشگاه اسلامی, 1391; 1(4): 597-618.
)