- اشتریان، کیومرث، (1391)، مقدمه‌ای بر روش سیاستگذاری فرهنگی، تهران: انتشارات جامعه‌شناسان.
- آرمسترانگ، مایکل (1380). راهبردهای مدیریت منابع انسانی. ترجمه خدایار ابیلی، تهران، انتشارات فرا.
- الوانی، سیدمهدی (1387). مدیریت عمومی. تهران، نی، چاپ سی و دوم.
- پورعزت، علی اصغر. و الوانی، سیدمهدی (1383). «مبانی منطقی طراحی سیستم خط مشی گذاری دولتی برای تحقق عدالت حق مدار (براساس نهج البلاغه)»، دانشور رفتار، دوره 11، شماره 5، صفحات 11-38.
-
دانایی فرد، حسن؛
لطیفی، میثم؛
نقیپورفر، ولی الله. و
مشبکی، اصغر (1389).
«بازپردازی مفهوم انضباط کارکنان: رویکردی قرآنی»،
پژوهش های مدیریت در ایران، دوره 14، شماره 3، صفحات 91-119.
- دیویس، استانلی (1373). مدیریت فرهنگ سازمان. ترجمه ناصر میرسپاسی، تهران. انتشارات مروارید، چاپ اول.
- زارعیمتین، حسن (1392). مدیریت رفتار سازمانی پیشرفته. تهران، نشر آگه.
- شریف زاده، کاظم (1385). مدیریت و فرهنگ سازمانی. تهران، نشر قومس، چاپ اول.
- طوسی، محمدعلی (1381). فرهنگ سازمانی. تهران، مرکز آموزشی مدیریت دولتی، چاپ سوم.
- عطاران، جواد؛ دیواندری، علی. و آدینه، حیات (1391). «شناسایی عوامل مؤثر بر تحکیم خدمات بانکی در بانک ملت بر مبنای دیدگاه منبع محور»، نشریه مدیریت بازرگانی، شماره 4، دوره 12، صفحات 91-.112.
- علینی، محمد (1391). سرمایه اجتماعی در آموزه های اسلامی. قم، بوستان کتاب.
- معرفت، محمد (1380). عناصر کارآمدی فرهنگ از نگاه قرآن. مشهد، نشر آستان قدس رضوی.
- موسوی همدانی، سید محمدباقر (1381). ترجمه تفسیر المیزان. تهران، نشر فرهنگ اسلامی.
- میرزمانی، اعظم؛ پورعزت، علی اصغر؛ امیری، مجتبی. و دانایی فرد، حسن (1392). «واکاوی دلایل بنیادین خط مشی گذاری عمومی در جامعه اسلامی ایران»، دو فصلنامه علمی ـ پژوهشی مدیریت اسلامی، سال 21، شماره 2، صفحات 37-56.
- نوایی، علیاکبر (1380). «کارآمدی فرهنگ اسلامی»، مجله اندیشه حوزه، شماره 29. صفحات 11-24.
- هادوی نژاد، مصطفی؛ نقیپورفر، ولی الله و داناییفرد، حسن (1390). «پیشفرضها و ارزشهای فرهنگ سازمانی اسلامی». دانشور رفتار مدیریت و پیشرفت، صفحات 2-47.
- Abbasi, A.S.; K.U. Rehman &, s.h. Abbasi (2010). “Welfare and Protection Model for Organizational Management: The Islamic Perspective”. African Journal of Business Management, 4 (5): 739-747.
- Abdul Rashid, S.Z. (2013). “Leadership and Organizational Commitment in the Islamic Banking Context: The Role of Organizational Culture as a Ediator”. American Journal of Economics, 3(5): 171-176.
- Alini, M. (2012). Social Capital in Islam Teachings. Qom: Bustane Ketab.
- Alvani, S.M. (2008). Public Management. Tehran: Nashre Ney, 32nd edition.
- Armstrong, M. (2001). Human Resource Management Strategies. Translated by K. Abily. Tehran: Fara Publications.
- Ashtariyan, Q. (2012). An Introduction to Cultural Policymaking Method. Tehran: Jame’e Shenasan Publications.
- Attaran, J.; A. Divandari & H. Adine (2012). “Identification of Effective Factors on Consolidating Banking Services in the Bank Mellat Based on Resource-Based View”. Modiriyat Bazargani Journal, Vol. 12, No. 4: 91-112.
- Cameron, K.S. & R.E. Quinn (2011). Diagnosing and Changing Organizational Culture: Based on the Competing Values Framework. Reading, MA: Jossey Bass.
- Chadwick, B.A.; H.M. Bahr & S.L. Albrecht (1984). Social Science Research Methods. Englewood Cliffs: Prentice-Hall;
- Danaee-fard, H., Latifi, M., Naghi-purfar, V.A., & Moshabakki, A., (1389). “Rethinking Employees Discipline Concept: A Qoran Approach”. Pajuheshhaye Modiriyat Dar Iran, Vol. 14, No. 3: 91-119.
- Davis, S. (1994). Organization Culture Management. Translated by N. Mirsepasi. Tehran: Morvarid Publications.
- Denison, D.R. (2000).“Organizational Culture: Can it be a Key Lever for Driving Organizational Change”. In S. Cartwright & C. Cooper (Eds.). The Handbook of Organizational Culture. London: John Wiley & Sons.
- Frankental, P. (2001). "Corporate Social Responsibility – a PR Invention?”. Corporate Communications: An International Journal 6 (1): 18-23.
- Gray, D.H. (2007). “Standards of Corporate Responsibility are Changing”. Financial Analysts Journal, 27 (5): 28-42.
- Hadavi-Nejad, M.; V.A. Naghi-Purfar & H. Danaee-Fard (2011). “Assumptions and Values of Islamic Organizational Culture”. Daneshvare Raftare Modiriyat va Pishraft, P. 2-47.
- Hakim, A. (2012). “The Implementation of Islamic Leadership and Islamic Organizational Culture and Its Influence on Islamic Working Motivation and Islamic Performance”. Asia Pacific Management Review, 17 (1): 77-90.
- Hoque, Z. (2013).
“Organisational Culture: Features and Framework from Islamic Perspective”.
Journal of Humanoids, 29(3): 31-56.
- Kilmann, R.H.; M.J. Saxton, R. Serpa & Associates (1985). Gaining Control of the Corporate Culture. San Francisco: Jossey-Bass.
- Lawshe, C.H. (1975). “A Quantitative Approach to Content Validity”. Personnel Psychology, 28: 563-575.
- Ma”refat, M. (2001). Elements of Culture Efficiency from Qoran Perspective. Mashhad: Astan Ghods Razavi Publications.
- McNamara, G.; H. Moon & P. Bromiley (2002). “Banking on Commitment: Intended and Unintended Consequences of an Organization’s Attempt to Attenuate Escalation of Commitment”. Academy of Management Journal, 45: 443-452.
- Mir-zamani, A.; A.A. Pur-Ezzat, M. Amiri & H. Danaee-fard (2013). “Analysis of Foundational Reasons of Public Policymaking in Iran Islamic Society”. Modiriyate Eslami, Vol. 21, No. 2: 37-56.
- Mussavi Hamedani, S.M.B. (2002). Tarjomeye Tafssire Al-mizan. Tehran: Farhange Eslami Publications.
- Navaee, A.A. (2003). “Efficiency of Islamic Culture”. Andisheye Hoze Magazine, Vol. 29: 11-24.
- Pur-ezzat, A.A. & S.M. Alvani (2004). “Logical Foundations of Designing Public Policymaking for Establishing Truth Justice (Based on Nahj-al-balaghe)”. Daneshvare Raftar, Vol. 11, No. 5: 11-38.
- Sharif-Zade, K. (2006). Management and Organizational Culture. Tehran: Qomes Publications.
- Shein, E. (1992). Organizational Culture and Leadership (2nded). San Francisco, CA: Jossey- Bass.
- Toossi, M.A. (2002). Organizational Culture. Tehran: Markaz Amuzeshi Modiriyat Dolati, 3rd edition.
- Zare’i-Matin, H. (2013). Advanced Organizational Behaviour Management. Tehran: Agah Pulications.
)